Onderzoeken

Gisteren voor de onderzoeken geweest, het was me het dagje wel!
Best vermoeiend zo'n dagje ziekenhuis. Viel gisteravond om half negen op de bank in slaap en werd vanochtend om negen uur wakker, wel in mijn bedje, hoor.

Ik moest eerst de injectie met een radio-actief goedje voor de botscan halen. Hun verzoek was om daarna veel te drinken voor de verspreiding, maar ik moest nog even nuchter blijven voor de echo bovenbuik.

Vervolgens een X-thorax laten maken voor mijn longen en daarna moesten we een uur wachten op de echo bovenbuik (ja, wij waren iets te vroeg en hun waren véél te laat!).
Gelukkig was het bere-gezellig in de wachtruimte want ze hadden een verwarde mevrouw geparkeerd die voor een echo blaas moest, haar urine catheter dus dicht gezet, dus die mevrouw moest plassen. Die mevrouw heeft liggen gillen en schreeuwen om hulp! Maar heeft ook zo'n drie kwartier moeten wachten.
En er was een afdelings assistente van haar afdeling bij, maar die was zo ver mogelijk bij haar vandaan gan zitten, negeerde haar gegil en was aan het sudoku-en! Zo'n mens moeten ze direct ontslaan. Dit kon echt niet.
"UMC Utrecht, wij leveren TOP-zorg." Ze zullen TOB-zorg, bedoelen.

Maar nu even ter zake: er is 'iets' gezien op mijn echo bovenbuik, op mijn lever op precies te zijn. En dat iets lijkt op twee vaatkluwen en niet op uitzaaiïngen, maar heel ZELDEN presenteren uitzaaiïngen zich ook zo.
Dus kreeg ik de volgende keuze: over drie maanden opnieuw een echo of nu verder onderzoeken met behulp van MRI of CT-scan.
Kijk, ik heb zelf aangedrongen op deze onderzoeken dus wie A zegt moet ook B zeggen!
En als er lever uitzaaiïngen zijn, wil ik het eigenlijk ook weten! (Maar ik hoop zo dat het niet zo is!!!! Maar dat lijkt me wel duidelijk.)

Vanmiddag heb ik dus de MRI. Gatsie, weer in dat claustrofobische apparaat, dan komen alle doem-gedachten ook ineens allemaal langs als ik daarin ligt.

Na de echo bovenbuik mocht ik eten en drinken maar de eetlust was me even vergaan. Heb wel een liter water naar binnen gedronken in dat half uurtje en een paar hapjes brood op.
En daarna moest ik weer nuchter zijn.

Sieta, van de mamma-care, zat ook te eten in het restaurant en kwam nog even bij ons zitten en met haar hebben we een aantal van onze twijfels over de behandeling, de informatie voorziening en ook de mate waarin we betrokken worden bij beslissingen besproken.
Volgens Sieta was het een bewuste keus om de informatie voorziening redelijk beperkt te houden en niet al te ver in de toekomst te willen kijken omdat de meeste mensen dit prettig vinden. Maar als het voor ons anders is dan is dat geen probleem en zou zij ervoor zorgen dat dit verbetert en meer aangepast gaat worden naar onze behoefte.
Ook hebben we vertelt van de second opinion en dat begreep ze prima, vrijdag hebben we weer een afspraak met de chirurg en Sieta zou ervoor zorgen dat de verwijzing en alle papieren dan klaar liggen.

Na het eten mochten we weer naar de Nucleaire Geneeskunde voor de botscan. Dat was een fluitje van een cent. We hebben de foto's gezien die gemaakt zijn en de medewerker liet voorzichtig doorschemeren dat het er wel okay uit zag.

Vrijdag hebben we dus weer een afspraak, voor de uitslagen van de onderzoeken (voor zover die er zijn) en dan wil ik ook graag face-to-face met de chirurg mijn twijfels en angsten rondom mijn rechter borst bespreken.

Daarna zijn we nog even naar Amersfoort geweest en hebben we een hufterig dure Home Cinema Surround Setje aangeschaft, die we vrijdag kunnen halen.
Marc en ik hadden zo gehoopt eind van de maand nog op vakantie te kunnen om nog even samen weg te zijn, te ontspannen en kracht op te doen voor de komende tijd maar die plannen hebben we moeten laten varen... Helaas!
Dus dan maar een 'troost spullen'. Dit was voor Marc! Ik mag nog wat kiezen.....

Oh ja, we hebben wat instellingen op mijn weblog gewijzigt en nu zou iedereen reacties achter moeten kunnen laten als ze dat willen.