vrijdag 1 april 2011

Oh, oh, ik loop hopeloos achter...

Ik loop enorm achter met mijn blog...

Eens even kijken waar te beginnen.
Oh ja, druk, druk, druk.
We zijn begonnen met de voortuin aan te pakken. De hovenier heeft het grove werk gedaan en twee leibomen geplaatst.
Vorig weekend zijn Marc & mijn pa hard aan het werk geweest en hebben een grindbakje met natuursteenbandjes aangelegd.
Foto's komen zodra wel plantjes gekocht en geplant hebben.
Ik kon niet helpen, ik hing op de bank want ik was 2 dagen daarvoor weer geopereerd.

Dus dat is puntje twee; de operatie zit er weer op. Ik vond het moeilijk en neigde tot een paniekaanvalletje vlak voor de operatie. Ik wilde weg, naar huis! Maar ze hebben even gezellig tegen me aangekletst en toen besloot ik toch maar te blijven.
Bont en blauw en met sponsjes op de nieuw aangelegde tepels mocht ik gelukkig dezelfde dag nog naar huis. Behalve de vermoeidheid en pijnlijke heupen is het verder erg goed te doen, hoor.
De sponsjes zijn inmiddels verwijderd en het is ... gek! De wonden zijn nog niet dicht en het is raar om na twee jaar 'ineens' weer tepels te hebben. Beetje gek, maar het went vast snel.

Over naar puntje drie; oedeem! Mijn arm is gegroeid, eigenlijk al na de operatie van november en zo langzaam aan begin ik op het punt te komen dat het dragen van een armkous noodzaak begint te worden. Dus afspraak gemaakt voor het aanmeten van een kous (mijn huidige is tekort waardoor er extra oedeem ontstaat op mijn bovenarm boven waar de kous eindigt) en de nieuwe kous mag ik maandag ophalen.
Weer zo'n vreselijk lelijk 'huidskleurig??' ding. Zijn er eigenlijk ook leuke steun(arm)kousen?
Maar ja, op mijn werk ga ik er toch niet onderuit komen.
Ik moet nog wel even een afspraak maken met de ziekenhuishygiene over hoe ik dit het beste kan aanpakken want wij moeten met blote onderarmen werken en onze handen en armen tot aan de elleboog in de handenalcohol zetten als we een handeling gaan verrichten bij een kindje. Dit om (kruis)infecties te voorkomen. Dus moet ik continu schorten gaan dragen of zou ik ook een overkous voor ieder kindje mogen gebruiken?

Ook zijn we vanaf eind vorig jaar geregeld bij andere huizen gaan kijken omdat we mogelijk wilde verhuizen als we 'het huis' gingen tegenkomen. Nou, 'het huis' zijn we niet tegen gekomen en vanwege een enorme tegenvaller met mijn overlijdensrisicoverzekering laten we het ook nog een paar jaar zo.
Maar ja, wat dan?
Verbouwen!
We hebben een aanvraag gedaan voor een uitbouw van ons huis, zodra er meer zeker is, zal ik jullie zeker op de hoogte brengen. Beloofd!

woensdag 2 maart 2011

Oohh, toch een piepklein wolkje maar de zon schijn nog steeds!!!

Tja, zoals al gezegd, ik moest maandag ook naar de plastisch chirurg en die had goed nieuws en slecht nieuws...
Het goede nieuws: de prothese ligt goed!
Het slechte nieuws: het is simpelweg niet mooi!
Ik zal een lang verhaal even kort maken, ik ga nogmaals geopereerd worden en door middel van lipo-filling gaan ze de vorm van mijn borst aanpassen.
Met andere woorden; ze gaan met vet uit mijn bips mijn borst mooi maken.

Ik zag dit al aankomen want de vorm van mijn borst is alleen de eerste week na de operatie (wondvocht!) mooi geweest.
Dus ik ben niet verrast maar het is wel spijtig dat ik weer onder het mes 'moet', maar ik wil wel graag mooie(re) boobs.

Dus de zon schijnt zeker nog maar er is wel een klein wolkje aan de lucht...

maandag 28 februari 2011

Vandaag schijnt voor mij de zon...

Terwijl ik in de wachtkamer zit te wachten op de plastisch chirurg (zucht) schijnt voor mij de zon.
Vanochtend ben ik op mijn halfjaarlijkse controle geweest bij prof. R (de schat!) en naast dat hij mij weer voor een half jaar gekeurd heeft en gecomplimenteerd heeft over hoe ik 'het leven' weer opgepakt heb, had hij ook nog een ander nieuwtje te vertellen.
Inmiddels is er duidelijk geworden dat mijn soort tumor, ondanks zijn zeer agressieve vorm, na 5 tot 6 jaar na de diagnose geen uitzaaiingen meer geeft. En door de preventieve amputatie aan de andere zijde is de kans opnieuw borstkanker te krijgen vrij klein.
En de opmerking van hem die de rillingen over mijn rug deden lopen was: "Dus je bent hard op weg! En na die periode heb je weer dezelfde levensverwachting als alle andere vrouwen van jou leeftijd!"
Dus voor mij schijnt de zon vandaag en misschien moet ik toch maar serieus gaan sparen voor mijn pensioen??

Hopelijk heeft de plastisch chirurg ook wat leuks te vertellen....

maandag 24 januari 2011

Zoef zoef de berg af....

Ja, niet ik hoor! Ik ben een behoorlijk een bangerd (ik mag niet vallen, ik mag niet vallen, ik mag niet vallen!) en zie beren op de weg (piste) maar mijn echtgenoot zoefde na twee dagen gezellig en gecontroleerd met onze ski-juf de rode piste af... Ik vind het knap!

Lekker even weg; ski-vakantie

Afgelopen week zijn we op een mini ski-vakantie geweest en het was leuk en gezellig!
Leuke groep met gezellige mensen, alles super geregeld, leuke verrassingen, leuke en enthousiaste skileraren, goed hotel, lekker weer, wel een beetje weinig sneeuw...
Dit was het uitzicht vanuit de hotelkamer. Ski-vakantie???
Waar is de sneeuw??

Marc en ik waren de enige beginners op de lange latten en wij kregen samen priveles van Caroline, een van de twee skileraren. Ppff, we moesten de gletcher op om goede sneeuw te vinden; lopend naar de bus, (trap)lopend naar de gondel, boven op de gletcher een stuk lopen, met de gondel aan de andere zijde weer een stukje naar beneden. En dat alles op ski-schoenen, met de skies en je stokken in de handen, rugzak op de rug en lekker warm aangekleed...
Je straaltjes liepen al van ons af voor we uberhaupt op de lange latten gestaan hadden.
Ik ben wel een bangerd en was na een ochtend oefenen met remmen en bochtjes maken ook best moe dus ben afgehaakt maar Marc ging met Caroline de lift in voor zijn eerste echt afdaling..

Je ziet de liftjes op de foto en Marc is dus op dag 1 al naar boven gegaan en is ook op de skies naar beneden gekomen. Nu is mijn man geen atleet maar als hij iets leuk vindt, heeft hij bergen energie en conditie en gaat hij er helemaal voor. Ik heb respect voor hem!
Samen een ski-oefening doen! Marc moest glijden en ik moest hem remmen...
Andersom ging makkelijk, ikke glijden en hij remmen.

We hebben niet alleen geskied maar ook lekker gegeten, gedronken en gekletst met onze groep.
Maandagavond was een rit met paard en wagen door Lermoos en omstreken voor de groep geregeld. Was erg leuk, met ons allen onder een warme paardendeken en ze hadden zelfs voor een hapje en drankje gezorgd voor onderweg.
Dinsdagavond hadden we een skischoen-fakkel wandeling. Met een soort tennisrackets onder je schoenen een wandeling door de bergen en sneeuw met onderweg gluhwein bij een kampvuurtje.
Verder was het ook een prima hotel met lekker zwembad en bubbelbad, waar we ook lekker gebruik van gemaakt hebben.
Dus de dagen vlogen voorbij en voor we het wisten zaten we weer in de auto op weg naar huis en toen ... begon het te sneeuwen!
Ach, aan alles komt een eind maar wij hebben genoten van deze dagen.
Maar mochten we volgend jaar weer gaan dan nemen we thuis alvast een paar lesjes op de borstelbaan.
Enne, de spierpijn hebben we niet gehad maar wel super vermoeide benen!

dinsdag 11 januari 2011

Orpheus - Het Grootste Zwanenmeer ter Wereld

Orpheus - Het Grootste Zwanenmeer ter Wereld

Hoop dat ik het droog ga houden....

Vanavond gaan we naar het Zwanenmeer. Ik heb er veel zin in en kijk er naar uit.
Maar ik moet zeker mijn tissues niet vergeten.... Ik word de laatste tijd nogal een 'gegrepen' en overmand door emoties door mooie muziek en dans!

zondag 9 januari 2011

Afgelopen weken

Tja, ik heb de afgelopen weken alle tijd gehad om berichtjes te schrijven maar het nauwelijks gedaan.
Waarom? Geen idee?
Ik vond de weken wel zwaar; ik moest mezelf echt aan het regime van de plastisch chirurg houden om het weer draaien van de prothese te voorkomen. Dus veel binnen gezeten en weinig gedaan. Buiten was het donker, koud, glad en wit. Ik mocht niet fietsen of autorijden, alleen lopen maar daar is voor mij de lol gauw vanaf gezien de eerder genoemde omstandigheden! En, hoe neem je de boodschappen van de Albert Heijn mee naar huis als je niet mag tillen? Inderdaad, in de boodschappentrolley van oma...
Oh ja, en het lopen ging ook niet altijd even makkelijk in de gladheid want ik mocht dan niet fietsen of autorijden maar onderuit gaan was ook vast geen goede optie.
Dus veel binnen gezeten, foto's uitgezocht, dvd'tjes gekeken, boekjes gelezen en Marc lastig vallen als hij thuis was.
Oh ja, en dan ook nog pijn, oedeem en slecht slapen.
Ppff, wat een geklaag. Maar ik vond het ook echt zwaar, ik vond de afgelopen weken een behoorlijke confrontatie met de afgelopen 3,5 jaar en heb flink wat traantjes gelaten.
Vast ook een fase die erbij hoort als je geconfronteerd word met een ernstige ziekte.
De dagen dat Marc thuis was gingen wel veel beter en daar hebben we samen ook wel van genoten.
En nu?
De pijn is minder, ben begonnen met sporten (ook pijnlijk), mijn hoofd is okay en ik kan niet wachten om morgen weer naar mijn werk te gaan.
Ik ben echt klaar voor 2011...

zaterdag 25 december 2010

Fijne Kerst

Lieve allemaal
Marc & ik wensen jullie een mooie Kerst en een 2011
vol liefde, geluk, gezelligheid en gezondheid!



zondag 19 december 2010

Tommy in de sneeuw

Is het niet een schatje?
Tommy vindt sneeuw leuk en heeft het niet koud.
Het ijsbeertje...