Operatiebroeder Marc?

Oooohhh, wat zat de hechting van de drain irritant en pijnlijk te zijn.
Nu was de drainproductie ook nagenoeg nihil de afgelopen dagen dus ik had vandaag de huisarts mogen bellen om de drain eruit te laten halen.
Volgend probleempje; huisarts op vakantie en zijn vervanger ken ik niet.
Nu heeft Marc al eerder hechtingen verwijderd (na een schouderoperatie) dus ik had gisteren besloten te vragen of hij als-je-blieft de hechting wilde verwijderen.
En toen we toch bezig waren heb ik hem maar gelijk gevraagd om de drain er helemaal uit te halen. En dat heeft mijn held gedaan. Ik heb hem stap voor stap vertelt wat hij moest doen en hij heeft mijn instructies keurig opgevolgd.
Mocht hij de bouwwereld ooit zat worden dan zie ik een zonnige toekomst voor hem in de gezondheidszorg.
Dus afgelopen nacht heb ik heerlijk zonder snoertjes geslapen.

Klaar...

Vrijdag stond ik weer op het operatieprogramma van het Antoni van Leeuwenhoek en ik ben blij om te melden dat het achter de rug en dat het allemaal goed gegaan is.
Ooohhh, wat zag ik er weer tegen op. Ik was niet zo zeer bang voor de operatie maar ik heb een gruwelijke hekel aan wakker worden uit de narcose. Mijn hoofd draait dan vaak op volle toeren (en het zijn geen 'happy thoughts') maar ik kan mijn ogen niet openhouden en ook mijn lijf slaapt nog. En ondertussen spoken de gedachten maar door... Niet fijn, dus.
En ik maakte me ook wel zorgen over mijn arm na de operatie maar tot op heden gedraagt mijn arm zich voorbeeldig.
Tijdens de operatie hebben ze de tissue expander (soort waterzak die ze in de weken na de operatie van januari geleidelijk gevuld hebben) verwijderd, weefsel wat de tissue expander in kapselde verwijderd en ze hebben getracht een wat natuurlijkere vorm aan de borst te geven.
En het resultaat is .... bijzonder!
Ze 'hangen' de prothese met hechtingen 'op' aan het borstvlies (inderdaad AUW!) en deze hechtingen schieten na een week of zes los en dan kan de boel gaan 'hangen'.
Klinkt allemaal weer fraai, nietwaar?
Maar in januari is het helemaal goed gekomen met de rechter borst dus waarom nu niet?

Vrijdagavond mocht ik gelukkig weer naar huis en heb 's nachts heerlijk op onze enorme bank doorgebracht samen met wat drinken, I-pod, TV e.d.
Zo kon Marc rustig slapen en ik heerlijk mijn gang gaan en lekker woelen.
Inmiddels zijn we alweer een paar dagen verder en gaat het wel beter. Ik was na de laatste operatie (gelukkig) vergeten hoe pijnlijk het is (die hechtingen een je borstvlies) maar dat is weer helemaal terug. Ook steekt er ergens halverwege mijn zij nog een drain uit dus ik sleep mijn potje braaf mee achter mij gaan. Ik hoopte dat hij er morgen uit zou mogen maar hij heeft vannacht helaas te veel gelopen dus nu donderdag op zijn vroegst.
Ook mag ik zes weken mijn linker arm niet te veel gebruiken (tillen, trekken, duwen is uit den boze) om de prothese goed te laten hechten. Als ik toch te enthousiast word, zou de prothese kunnen verschuiven en een borst op je buik, in je nek of op de rug lijkt me niet echt handig dus ik ga me inhouden en me netjes aan de regels houden. Dat betekent overigens ook dat ik niet mag autorijden en/of fietsen de komende twee weken en dat is dus wel een beetje saai....
Daarom had ik zo graag een puppy gewild vanaf nu. Een heerlijk bolletje bol die me gezelschap houdt de komende weken.
Ik ga weer even liggen, zucht.

Vakantie weer voorbij...

De vakantie is weer voorbij (zucht!). Marc & ik zijn weer aan het werk. Ik kijk met gemengde gevoelens terug naar de vakantie. We hebben namelijk niet alleen samen vakantie gevierd maar we zijn stevig vergezeld door allerhande bacteriën en virussen.
Tja, we zijn allebei ziek geweest.
Van het zeilen dat we de eerste anderhalve week wilde gaan doen is weinig terecht gekomen, dat is een weekendje geworden. Maar in dat weekendje zijn we wel met de boot naar Ermelo geweest! (Even voor de duidelijkheid, wij wonen in Ermelo en de boot ligt in Lelystad)
Het was heerlijk weer die week (en gelukkig het weekend ook nog) dus het was wel jammer dat we daar niet meer van hebben kunnen genieten.
Ook zijn we nog een weekje naar New York geweest. Wat een enorme, overweldigende, grote en bijzondere stad is dat.
Daar ben ik helaas ook weer ziek geworden. Ggrr, gelukkig hadden we veel paracetamolletjes mee om de koorts te onderdrukken en zo hebben we toch nog het nodige gezien van The Big Apple.
Hoewel ik absoluut genoten heb van alles wat we daar gezien, gegeten, bewonderd en verwonderd hebben, heb ik niet mijn hart verloren aan NY.
Ik vond de mensen in NY minder vriendelijk dan ik gewend was in de USA, de stress in NY is groot bij de mensen, ik vond dat er opvallend veel gerookt werd, de hysterie (en getoeter) in het verkeer is enorm en het stonk er!
Wij logeerde in een prima hotel in New Jersey bij Newark Pennstation en daar vond ik het tussen het hotel en NY helemaal een oude bende. Wat wel grappig is, is dat wat ik een oude bende noem, de Amerikanen 'historical' noemde.
Maar er is zeker veel te zien in NY en een indrukwekkende stad is het zeker.
Sinds donderdag zijn we weer terug in ons kikkerlandje, en sinds maandag weer aan het werk.
That's life!

Volgende week vrijdag (de 16e) ga ik trouwens weer onder het mes. Dan gaat mijn tissue expander eruit en krijg ik de prothese. Altijd weer spannend...