Terwijl ik met de laptop in het zonnetje in de achtertuin zit, schrijf ik dit bericht. Wat kan het leven toch heerlijk zijn....
De afgelopen weken gaat het ook echt goed: mijn arm wordt geleidelijk minder dik, ik ben lekker aan het werk, op de vrije dagen zitten we regelmatig op de boot en anders genieten we thuis van de nieuwe meubels 'and on top of it all' hebben we afgelopen week een weekje New York geboekt!
Maar ff 1ding tegelijk: met mijn arm gaat het beter maar de belasting van mijn arm is wel minimaal en dat is wel jammer. Aankomende donderdag ga ik een officiële kous aan laten meten en deze dragen met zeilen e.d. Op het werk zou het ook beter zijn als ik hem om kon maar dat is niet mogelijk uit hygiënisch oogpunt gezien de kleine en zeer vatbare guppies waar ik voor moet zorgen. Gelukkig heb ik schatten van collega's en kan ik veelal de zwaardere werkzaamheden 'ruilen' voor de lichtere klussen. Dus werken zonder kous gaat ook prima.
Afgelopen dagen hebben we weer op boot doorgebracht en zijn we naar Kampen geweest. Daar heeft mijn zwager een huis gekocht en afgelopen dagen is hij samen met mijn schoonouders aan het klussen geslagen.
Wat overigens wel een beetje jammer was: tijdens het zeilen vrijdag stond er geen zuchtje wind (wel regen, onweer maar gelukkig ook een zonnetje) maar vlak voor het aanleggen stak er ineens een knappe windkracht 5 op! Lekker dan, daar stond ik dan met mijn 'aanleg-stress'! Ik heb al aanleg-stress als er nauwelijks wind staat maar met een strak windje kan er dus helemaal niets misgaan anders ligt de boot tegen een paal. We hadden langs-zij aangelegt op de aanleg-steiger maar omdat we een nacht wilde blijven en stroom nodig hadden moesten we een box in.
Gelukkig kwam Marc zijn pa ons ophalen vanaf de haven dus we hebben even op hem gewacht en hij heeft ons geholpen met aanleggen. Een extra paar handen op zo'n moment is heel fijn!
Het aanleggen in onze eigen box ging gisteren overigens wel prima.
En ook voor sluizen word de paniek bij mij steeds minder. Ik zie steeds meer en snap steeds beter wat er moet gebeuren.
Echt, ik ben zo'n angsthaas! Vrijdagochtend moesten we ook door een sluis om op het IJsselmeer te komen en ik kreeg 's ochtends geen hap door mijn keel....
Onze woonkamer is ... geweldig! Ik ben er echt heel blij mee. Ik verwacht ergens de komende weken de lampen en als die hangen dan zal ik (op veler verzoek) even wat foto's plaatsten.
Wat wel een beetje jammer is dat er een stoel kapot is! Het stiksel op de leuning laat los en je kan ook zien dat het leer beschadigt is. De stoel heeft duidelijk ergens tegenaan gestoten. Maar de Winckelaer heeft na het zien van de foto's een nieuwe stoel besteld en deze komt over een week of acht. Dus dat hebben ze netjes geregeld.
Tja, we konden het toch niet laten... We hebben in september drie weken vakantie en daarvan gaan we twee weken lang de Nederlandse wateren onveilig maken. En de laatste week gaan we naar New York!
We zouden al eerder naar New York, de tickets waren al geboekt maar toen kwam er slechte nieuws dat de borstkanker verder gevorderd was dan aanvankelijk aangegeven door de artsen.
Dus volgde er de amputatie en moest ik sneller met chemo beginnen.
Nu hebben we besloten om onszelf alsnog op New York 'te trakteren' als afsluiting van het hoofdstuk borstkanker hoewel we het zelf liever zien als het begin van de rest van ons lange en gelukkige leven samen!
