Zoef zoef de berg af....

Ja, niet ik hoor! Ik ben een behoorlijk een bangerd (ik mag niet vallen, ik mag niet vallen, ik mag niet vallen!) en zie beren op de weg (piste) maar mijn echtgenoot zoefde na twee dagen gezellig en gecontroleerd met onze ski-juf de rode piste af... Ik vind het knap!

Lekker even weg; ski-vakantie

Afgelopen week zijn we op een mini ski-vakantie geweest en het was leuk en gezellig!

Leuke groep met gezellige mensen, alles super geregeld, leuke verrassingen, leuke en enthousiaste skileraren, goed hotel, lekker weer, wel een beetje weinig sneeuw...

Dit was het uitzicht vanuit de hotelkamer. Ski-vakantie???

Waar is de sneeuw??

Marc en ik waren de enige beginners op de lange latten en wij kregen samen priveles van Caroline, een van de twee skileraren. Ppff, we moesten de gletcher op om goede sneeuw te vinden; lopend naar de bus, (trap)lopend naar de gondel, boven op de gletcher een stuk lopen, met de gondel aan de andere zijde weer een stukje naar beneden. En dat alles op ski-schoenen, met de skies en je stokken in de handen, rugzak op de rug en lekker warm aangekleed...

Je straaltjes liepen al van ons af voor we uberhaupt op de lange latten gestaan hadden.

Ik ben wel een bangerd en was na een ochtend oefenen met remmen en bochtjes maken ook best moe dus ben afgehaakt maar Marc ging met Caroline de lift in voor zijn eerste echt afdaling..



Je ziet de liftjes op de foto en Marc is dus op dag 1 al naar boven gegaan en is ook op de skies naar beneden gekomen. Nu is mijn man geen atleet maar als hij iets leuk vindt, heeft hij bergen energie en conditie en gaat hij er helemaal voor. Ik heb respect voor hem!

Samen een ski-oefening doen! Marc moest glijden en ik moest hem remmen...

Andersom ging makkelijk, ikke glijden en hij remmen.

We hebben niet alleen geskied maar ook lekker gegeten, gedronken en gekletst met onze groep.
Maandagavond was een rit met paard en wagen door Lermoos en omstreken voor de groep geregeld. Was erg leuk, met ons allen onder een warme paardendeken en ze hadden zelfs voor een hapje en drankje gezorgd voor onderweg.
Dinsdagavond hadden we een skischoen-fakkel wandeling. Met een soort tennisrackets onder je schoenen een wandeling door de bergen en sneeuw met onderweg gluhwein bij een kampvuurtje.

Verder was het ook een prima hotel met lekker zwembad en bubbelbad, waar we ook lekker gebruik van gemaakt hebben.

Dus de dagen vlogen voorbij en voor we het wisten zaten we weer in de auto op weg naar huis en toen ... begon het te sneeuwen!

Ach, aan alles komt een eind maar wij hebben genoten van deze dagen.

Maar mochten we volgend jaar weer gaan dan nemen we thuis alvast een paar lesjes op de borstelbaan.
Enne, de spierpijn hebben we niet gehad maar wel super vermoeide benen!

Orpheus - Het Grootste Zwanenmeer ter Wereld

Orpheus - Het Grootste Zwanenmeer ter Wereld

Hoop dat ik het droog ga houden....

Vanavond gaan we naar het Zwanenmeer. Ik heb er veel zin in en kijk er naar uit.
Maar ik moet zeker mijn tissues niet vergeten.... Ik word de laatste tijd nogal een 'gegrepen' en overmand door emoties door mooie muziek en dans!

Afgelopen weken

Tja, ik heb de afgelopen weken alle tijd gehad om berichtjes te schrijven maar het nauwelijks gedaan.
Waarom? Geen idee?
Ik vond de weken wel zwaar; ik moest mezelf echt aan het regime van de plastisch chirurg houden om het weer draaien van de prothese te voorkomen. Dus veel binnen gezeten en weinig gedaan. Buiten was het donker, koud, glad en wit. Ik mocht niet fietsen of autorijden, alleen lopen maar daar is voor mij de lol gauw vanaf gezien de eerder genoemde omstandigheden! En, hoe neem je de boodschappen van de Albert Heijn mee naar huis als je niet mag tillen? Inderdaad, in de boodschappentrolley van oma...
Oh ja, en het lopen ging ook niet altijd even makkelijk in de gladheid want ik mocht dan niet fietsen of autorijden maar onderuit gaan was ook vast geen goede optie.
Dus veel binnen gezeten, foto's uitgezocht, dvd'tjes gekeken, boekjes gelezen en Marc lastig vallen als hij thuis was.
Oh ja, en dan ook nog pijn, oedeem en slecht slapen.
Ppff, wat een geklaag. Maar ik vond het ook echt zwaar, ik vond de afgelopen weken een behoorlijke confrontatie met de afgelopen 3,5 jaar en heb flink wat traantjes gelaten.
Vast ook een fase die erbij hoort als je geconfronteerd word met een ernstige ziekte.
De dagen dat Marc thuis was gingen wel veel beter en daar hebben we samen ook wel van genoten.
En nu?
De pijn is minder, ben begonnen met sporten (ook pijnlijk), mijn hoofd is okay en ik kan niet wachten om morgen weer naar mijn werk te gaan.
Ik ben echt klaar voor 2011...