Klaar...

Vrijdag stond ik weer op het operatieprogramma van het Antoni van Leeuwenhoek en ik ben blij om te melden dat het achter de rug en dat het allemaal goed gegaan is.
Ooohhh, wat zag ik er weer tegen op. Ik was niet zo zeer bang voor de operatie maar ik heb een gruwelijke hekel aan wakker worden uit de narcose. Mijn hoofd draait dan vaak op volle toeren (en het zijn geen 'happy thoughts') maar ik kan mijn ogen niet openhouden en ook mijn lijf slaapt nog. En ondertussen spoken de gedachten maar door... Niet fijn, dus.
En ik maakte me ook wel zorgen over mijn arm na de operatie maar tot op heden gedraagt mijn arm zich voorbeeldig.
Tijdens de operatie hebben ze de tissue expander (soort waterzak die ze in de weken na de operatie van januari geleidelijk gevuld hebben) verwijderd, weefsel wat de tissue expander in kapselde verwijderd en ze hebben getracht een wat natuurlijkere vorm aan de borst te geven.
En het resultaat is .... bijzonder!
Ze 'hangen' de prothese met hechtingen 'op' aan het borstvlies (inderdaad AUW!) en deze hechtingen schieten na een week of zes los en dan kan de boel gaan 'hangen'.
Klinkt allemaal weer fraai, nietwaar?
Maar in januari is het helemaal goed gekomen met de rechter borst dus waarom nu niet?

Vrijdagavond mocht ik gelukkig weer naar huis en heb 's nachts heerlijk op onze enorme bank doorgebracht samen met wat drinken, I-pod, TV e.d.
Zo kon Marc rustig slapen en ik heerlijk mijn gang gaan en lekker woelen.
Inmiddels zijn we alweer een paar dagen verder en gaat het wel beter. Ik was na de laatste operatie (gelukkig) vergeten hoe pijnlijk het is (die hechtingen een je borstvlies) maar dat is weer helemaal terug. Ook steekt er ergens halverwege mijn zij nog een drain uit dus ik sleep mijn potje braaf mee achter mij gaan. Ik hoopte dat hij er morgen uit zou mogen maar hij heeft vannacht helaas te veel gelopen dus nu donderdag op zijn vroegst.
Ook mag ik zes weken mijn linker arm niet te veel gebruiken (tillen, trekken, duwen is uit den boze) om de prothese goed te laten hechten. Als ik toch te enthousiast word, zou de prothese kunnen verschuiven en een borst op je buik, in je nek of op de rug lijkt me niet echt handig dus ik ga me inhouden en me netjes aan de regels houden. Dat betekent overigens ook dat ik niet mag autorijden en/of fietsen de komende twee weken en dat is dus wel een beetje saai....
Daarom had ik zo graag een puppy gewild vanaf nu. Een heerlijk bolletje bol die me gezelschap houdt de komende weken.
Ik ga weer even liggen, zucht.