Afgelopen donderdag ben ik begonnen aan de laatste 40 weken Herceptin. Voor mij geen chemo meer, Yeeha!
Ik was dus ook zo klaar; even port-a-cah aanprikken, half uurtje Herceptin, even spoelen en ... klaar. Fluitje van een cent.
Ik moest wel nog even wachten want de bestralingsarts wilde nog even een babbeltje komen maken en daarmee gelijk checken of alles geregeld was voor de bestraling en er moest nog even een internist naar mijn pols komen kijken.
Ik heb sinds een klein weekje een wat dikkere pols (aan de okselkliertoilet-zijde), kan gewoon bewegen en doet geen pijn behalve als je er op drukt. Oplossing: niet op drukken inderdaad. Maar helaas, ik was altijd al ietwat neurotisch maar gezien wat ik de afgelopen 7 maanden allemaal heb mee gemaakt vond ik het toch nodig om het even te melden. De internist had werkelijk waar geen idee wat het zou kunnen zijn, maar ik hoefde me er geen zorgen om te maken! Okidoki, dat ga ik dan proberen niet te doen, maar hoe weet je zo zeker dat ik me geen zorgen hoef te maken als je niet weet wat er aan de hand is?
Woensdag krijg ik een dubbele dosis Herceptin gezien de vakantie en dan spreken we ook met de genetica dokter. Ppff, ben benieuwd wat die te melden heeft aan opbeurende statistieken en verwachtingen aan BRCA-genen. Na mijn eerste gesprek was ik best aangeslagen door de statistieken, met name gezien de kans op het ontwikkelen van een ovariumarcinoom bij een positieve BRCA-gen. Wat een gezeik toch allemaal....
Maar donderdag gaan we lekker op vakantie!!!
1 opmerking:
40 weken probeer er maar luchtig over te doen ondertussen wordt je elke week weer met je neus op de feiten gedrukt.
Nogmaals een hele fijne vakantie
Een reactie posten