Even bijkletsen

De weken vliegen echt weer voorbij en aanstaande woensdag komt gestaag dichterbij. Woensdag krijg ik mijn 4e AC kuur en dan 3 weken later beginnen het Taxol/Herceptin kuren en ben ik op de helft van het chemo-tijdperk.
Ik hoop dat ik de 4e kuur net zo doorsta als de 3e, toen was ik snel weer op de been en heb ik weinig last gehad van die vreselijke misselijkheid. Duimen, dus!

Afgelopen week was een heerlijke week vol leuke dingen: dinsdag had ik een vergadering op mijn werk en daarna ben ik met een paar collega's een hapje gaan eten. Heerlijk gegeten en genoten van het samenzijn met de dames. Zo heerlijk, die gezelligheid, lekker kletsen.
Donderdag had ik een afspraak bij het HDI (Helen Dowling Instituut) voor een intake gesprek, dat was een gesprek met een lach en traan. Ik moest mijn hele verhaal 'even' vertellen en als je alles zo achter elkaar vertelt is het wel indrukwekkend wat Marc en ik allemaal meemaken op het moment. Een soort achtbaan, die maar doorgaat en die soms behoorlijk angstig en misselijkmakend is.
Maar gelukkig zijn er ook een hoop goede momenten, dat we veel lol hebben, genieten van het hier en nu en weer een beetje een normaal leven hebben.
De volgende keer dat ik naar het HDI ga, is deel 2 van de intake. Ik moet nadenken over wat ik verwacht en mijn zij kijken of ze alle gegevens hebben en komen met een advies wat betreft de begeleiding die ze kunnen bieden.
Maar ze heeft al het één en ander vertelt, het zal gaan neerkomen op persoonlijke gesprekken en ze adviseerde een stress-reductie cursus. Nou, stress reductie lijkt me altijd goed!
Daarna ben ik met Marc zijn moeder naar de KreaDoe beurs gegaan, ook dat was gezellig. Lekker rondstruinen, creatieve ideeën opdoen, mensen kijken, lekker gegeten en kletsen.
Al met al een geslaagde dag!
Vrijdag heb ik weer een paar uurtjes gewerkt en ook dat voelt zo fijn! Het geeft me een goed gevoel over mezelf en het laat me 'ruiken' aan het gewone, normale leven.
En dat is waar ik zo naar terug verlang: het normale leven.