Uppers and downers

Ik heb een paar woelige en vreemde dagen achter de rug.

Woensdag gingen we voor de laatste AC-kuur naar het ziekenhuis, eenmaal daar bleek dat mijn port-a-cath geen bloed wilde geven, ze kregen er vanalles in, maar niets uit. Wat een gedoe, ik heb het gevoel dat ik dit er echt niet bij kan gebruiken.
Om te kijken wat er met de PAC aan de hand was, moest ik voor een foto met contrast en de radioloog riep: "Een stolsel, maar dat wist je al!" En weg was de man. Okay, dat wist ik dus niet want anders had ik de foto niet hoeven laten maken lijkt me en nog belangrijker, wat gaan we er aan doen?
Maar ja, hij was al weg! Kijk, ook in het AVL lopen er mensen rond die niet kunnen communiceren.
Gelukkig had ik snel daarna een afspraak met de oncoloog en zij vertelde dat ik een streptokinase infuus zou krijgen (daar hoopte ik al op) en hopelijk zou dat het stolsel oplossen, maar het zou wel even gaan duren allemaal want zo'n infuus moest een paar uur lopen.
Nou ja, het is niet handig, maar ik heb de tijd en bovendien klinkt een streptokinase infuus beter dan een operatie dus ik ga ervoor.
Verder hadden we wat kleine dingetjes te bespreken met de oncoloog maar eigenlijk gaat het gewoon goed, dus het duurde allemaal niet zo lang.
Mijn bloed was trouwens op het randje goed genoeg voor de volgende kuur, dus maar goed dat ik de Neulasta gehad heb anders was het waarschijnlijk weer uitstellen geweest!

Daarna dus weer terug naar de dagbehandeling en met al het tussentijdse wachten was het inmiddels als ruim na twee uur, waren we al drie uur in het ziekenhuis en nog geen stap verder.
Maar ja, ik heb de tijd....
Streptokinase infuus aangesloten op mijn PAC en besloten de kuur via een infuus in mijn arm te geven. De streptokinase zou lopen tot 18.30 uur en om dan pas met de kuur te beginnen zou wel erg laat worden. Maar wel balen, ik heb die PAC natuurlijk niet voor niets.
Gelukkig bleek mijn PAC het weer te doen om 18.30 uur dus konden we daarna naar huis.

De rest van de avond voelde ik me best okay, een vleugje misselijk maar goed te doen. 's Avonds lekker naar bedje gegaan, lekker gelegen maar nauwelijks geslapen.
Midden in de nacht begon Marc ineens te spoken! Kijk, omdat ik niet hoef te spugen wil niet zeggen dat hij dan wel moet gaan spugen....
Hij had blijkbaar iets verkeerds gegeten want hij was even flink naar maar knapte gelukkig snel weer op.

Donderdag had ik een prima dag! Ik voelde me goed, kon gewoon eten en drinken en was nauwelijks misselijk. Het enige waar ik last van had was vermoeidheid en kokhalsen. Dat kokhalsen is trouwens wel vervelend.
Donderdag begin van de avond kreeg ik nog een shotje Neulasta maar al met al een prima dag.
's Nachts lekker geslapen maar toen...

Vrijdagochtend, lieve help, heeft er een olifant op me gelegen vannacht? Ik heb overal PIJN!!
Al mijn spieren en nog veel meer, alles doet PIJN. Dit had ik de vorige keer ook na de Neulasta maar in behoorlijk mindere mate. Verder kokhals ik nog meer dan gisteren en als toetje moest ik 's avonds nog spugen ook. Vrijdag was een stomme dag!
Ik ben blij dat het vandaag zaterdag is en ik voel me iets beter, minder kokken en minder spierpijn, oftewel het gaat weer de goede kant op.