Stap 1 is gezet; de OK is achter de rug!

Home, sweet home!
Gistermiddag mocht ik weer naar huis en er gaat niets boven thuis; eigen bedje, eigen spullen en mijn eigen privé verpleger.
De operatie zit erop en is goed verlopen.

Donderdagochtend om 8.15 uur meldde wij ons bij de Nucleaire Geneeskunde alwaar ze met vier prikjes het radio-actieve goedje in en om de tumor gespoten hebben. Daarna maken ze gelijk een hele serie röntgenfoto's om de weg die het radio-actieve spul aflegt vast te leggen. Dit duurde zeker wel een minuut of 40.
Gelukkig vertelde ze vrij snel dat het er positief uitzag in de zin van dat het er sterk op leek dat de eerst klier goed zichtbaar gemaakt kon worden.
Deze moet dan mee verwijderd worden tijdens de operatie en als in deze klier geen tumorcellen zitten, zijn er geen uitzaaiïngen (sentinel node oftewel schildwachtprocedure).
Vervolgens hebben we nog even iets gedronken en na een uurtje moesten we ons weer melden bij de Nucleaire voor de laatste rit foto's en het aftekenen van de plaats van de schildwachtklier.
Om precies 10.55 uur waren we klaar en we werden om 11.00 uur verwacht op de OK-dagbehandeling.
Daar werden we na een paar minuten opgehaald en toen vertelde ze al dat ze 'wat' uitliepen in het programma....
Nou, dat 'wat' duurde tot 13.30 uur, toen mocht ik eindelijk voor OK!
Maar ja, ik kreeg een bed, moest direct zo'n "inkijk-jasje op borsthoogte" aan en zo hebben we gewacht en gewacht...
Gelukkig mocht Marc bij me blijven tot ik eindelijk naar de OK moest, zou niet weten hoe ik anders de tijd doorgekomen zou moeten zijn.
De zuster daar bezorgde me nog even een kleine hartverzakking met de mededeling: "Zo, je word dus voor 2 - 3 dagen opgenomen, zie ik!"
"WAT?!?!?!? Waarom weet ik dat niet?"

Het eerste wat ik me herinner van het wakker zijn is dat Ans, een vriendinnetje, bij mij stond en dat Marc eraan kwam. Verder heb ik daar op die uitslaapkamer nog het één en ander geroepen (dingen die je normaal alleen denkt of heel zachtjes zegt). De narcose is ook een soort 'waarheids-serum'.....

Uiteindelijk ben ik naar de short-stay afdeling gebracht en was ik aanvankelijk toch wel blij dat ik niet naar huis hoefde. Jemig, wat was ik moe en slaperig! Maar in mijn beleving wisselde dat zich af met momenten van bijzondere helderheid en eerlijkheid.
Mijn ouders zijn nog even langs geweest en ik heb Marc (verplicht) laten wachten tot het bezoekuur om 20.00 uur afgelopen was voor hij naar huis mocht. Maar ik vond het zo fijn om te doezelen en dan wakker te worden wetende dat hij bij me was!

In de loop van de avond werd ik misselijker en ellendiger. Ik voelde me rot en alleen (en da's best bijzonder op een 4-persoonskamer!)
Ik zag als een berg op tegen de nacht en ook wel een beetje terecht: hij duurde vele malen langer dan anders! En mijn gedachten draaide op volle toeren.
Ik had wel een aardige nachtzuster maar waarschijnlijk vond ze mij een stuk minder leuk: 's avonds hoefde ik helemaal niet te plassen maar dat heb ik 's nachts goed gemaakt (veel en vaak!). Ik had best kunnen lopen, denk ik, maar ik mocht mijn bed niet uit van haar.
Vanaf een uurtje of vier werd ik rustiger en kon ik eindelijk nog even wat slapen en zo werd het toch nog ochtend.
Toen moesten we wachten op de zaalartsen om te horen of de drain eruit mocht en of ik naar huis mocht. Maar als ze 'nee' hadden gezegd, had ik mijn pleidooi al klaar waarom ik zeker wel naar huis toe kon. En het duurde en duurde maar eindelijk eind van ochtend kwamen ze langs en ik moest naar huis!! Marc was al besteld en onderweg, drain eruit laten halen, wonden verbonden, inpakken en wegwezen.
De hele middag thuis heerlijk geslapen, 's avonds TV gekeken (en geslapen op de bank) en 's nachts lekker geslapen.
Home, sweet home!

Vandaag voel ik me okay, heb weinig pijn, ben nog wel moe en slaap regelmatig.
Het enige waar ik 'last' van heb is een erg actief drain-gaatje. Ik heb dus steeds natte kleren, zeg maar lekkage. Maar ja, zijn vanochtend naar de apotheek geweest en hebben verband gescoord dus we redden ons wel.
Marc is een volleerde verpleegkundige aan het eind van dit gebeuren!