Inmiddels zijn we weer anderhalve week verder. De controle bij de chirurg is goed verlopen en zij heeft de laatste vulling erin gespoten. Dat was me trouwens wat... Ik moet nog 115 ml vulling krijgen en dat wilde de verpleegkundige over twee keer verdelen, maar daar dacht ze chirurg net even anders over. Zij was het type "nie lulle, maar vulle". En heeft er dus 100 ml in weten te krijgen. De laatste 15 zijn niet meer nodig dus ik blij dat het klaar was. Totdat ik rechtop ging zitten. Alsof er een riem om mijn borstkast zat aan de linkerkant die minimaal twee gaatjes losser zou moeten. Ppff, deze ellende heeft ruim een week geduurd maar is nu dus ook weer voorbij.
De chirurg had overigens nog veel meer wijze raad en heeft me geadvisserd om te beginnen met sporten en conditie opbouwen naast het weer beginnen met werken.Ze waarschuwde me ook dat ik juist nu mijn focus moet leggen op mijn conditie, als ik me nu volledig richt op mijn werk dan heb ik straks geen energie meer op daarnaast te gaan sporten e.d. Maar als ik me nu ook op sporten richt naast voorzichtig weer een paar uur werken dan heb ik straks wel de energie en kracht om beide zaken naast elkaar op te bouwen.Ik ben de behandelingen relatief goed doorgekomen maar volgens mijn artsen ligt het risico op chronische vermoeidheid bij mijn in deze fase van herstel als ik nu aan mezelf voorbij loop en niet goed voor mezelf zorg, krijg ik alsnog de rekening gepresenteerd
Anyway, het klinkt allemaal leuk en logisch nu moet ik daaraan aan nog even invulling geven...
Afgelopen woensdag heb ik weer voor het eerst een paar uurtjes gewerkt en dat was super! Ben zo blij om weer aan het werk te gaan. Morgen mag ik weer.
En dan was er nog een klein ongelukje afgelopen donderdag. Ik zat aan mijn bureau en net iets te ver op het puntje van mijn stoel (bleek achteraf!).
Op de vloer ligt laminaat dus het is makkelijk rijden voor de wieltjes onder mijn stoel. Voel je hem al aankomen?
Stoel rijdt onder mijn billen weg, ellebogen klappen op het bureau en daarna nog verder de lucht in, billen raken de vloer en ... AUW!
Dat was niet zo handig. Gelukkig begint nu de pijn veel minder te worden en het extra vocht onder mijn oksel weer af te nemen.
Ja, ik moet gaan oefenen om mijn armen de lucht in de krijgen maar dit was net een beetje te enthousiast, vrees ik.
2 opmerkingen:
Wat zal dat een rot gevoel zijn geweest strak opgevulde boebies.
Ben benieuwd met welke sport je aan komt zetten, in ieder geval van de zomer zeilen toch ?
Auch! Hopelijk is het nu allemaal beter.
Een reactie posten