Opschepperij

Een beetje opscheppen is altijd leuk maar wat ik nooit heb begrepen en waar ik nu door word omringd: opscheppen over de ziekte die je hebt. Iedere keer in een wachtkamer, op de dagbehandeling of gewoon in het restaurant van het ziekenhuis. Overal zitten mensen die graag met je willen meten of hun niet misschien net wat zieker zijn dan jij....
"Oh, heb jij maar 5 chemokuren? Ik heb er 12!" Nou meid, gefeliciteerd!!
Er zat er afgelopen week bij de bestraling zelfs eentje op te scheppen dat ze een jaar lang een 'infuus-chemo' kreeg! Dus alle andere vrouwen in de wachtkamer helemaal onder de indruk.
Tja, als je Herceptin ook wil mee laten tellen als chemo heb je niet zo goed opgelet bij de voorlichting die je gekregen hebt...
Natuurlijk zijn niet alle mensen in het ziekenhuis zo, maar ik ben blij als ik bij de bestraling zo door kan lopen naar de kleedkamer.

Verder heb ik nu 11 bestralingen gehad en ik vind het geen feestje! Het rijden naar Amsterdam begint me behoorlijk de keel uit te hangen en ik heb pijn. Pijn en jeuk daar waar bestraald wordt.
Niet mijn huid maar eronder, vooral de jeuk is vreselijk want krabbelen helpt niet.
Verder begint om arm zwaar te worden en begin ik wat oedeem te krijgen.
Maar ja, jammer dan, gewoon doorgaan...
Oh ja, vanochtend vroegen ze of ik misschien een muziekje wilde tijdens de bestraling, ter afleiding. Dat leek me wel gezellig, maar de muziekkeuze was nogal bijzonder: als eerste kreeg ik "Staying alive" van de BeeGees dat vond ik nog wel toepasselijk want daarvoor word ik per slot van rekening bestraald. Het tweede nummer was "Jesus he knows me" van Genesis, ik weet nog niet zo goed wat ik daarvan moet denken...