NOG 6 KEER BESTRALEN EN DAN BEN IK KLAAR!!! En daarbij word ik aanstaande woensdag twee keer bestraald dus vrijdag is het zover: KLAAR!!!
Ik ben er heel veel zin in om een punt achter de afgelopen maanden van chemo en bestralen te zetten, maar ik vraag me tegelijkertijd af hoe het zal zijn.
Ik heb zin om weer meer te gaan werken en mijn leven minder te laten bepalen door ziekenhuisbezoeken.
Ik ben heel blij dat het bijna zover is maar toch zit er ook een bepaalde spanning (vraag maar aan Marc, ik schijn hem de afgelopen week regelmatig wakker te houden met gedraai, gewoel, gezucht en geschop in bed terwijl ik schijnbaar lekker lig te slapen).
Toen mij in augustus vorig jaar duidelijk werd hoe mijn behandelplan eruit zou gaan zien, keek ik er als een berg tegenop. En met het beeld van de berg die ik moest beklimmen ben ik de behandelingen in gegaan. En nu, ben ik bijna boven en dat is geweldig maar er zit ook een onzekere kant aan! Ik weet niet wat er aan de andere kant van de top is, hoe gaat mijn afdaling worden?
Ik voel me op het moment goed: weinig vermoeidheid, mijn armen voelen weer beter aan, het bestralingsgebied is redelijk rustig, mentaal voel ik me goed en ik weet dat ik er alles aan gedaan heb (en doe) om de kanker voorgoed uit mijn lijf te verjagen.
Maar hoe het echt is met mijn energie-level? Kijk, ik hoef nu bijna niets, bepaal helemaal mijn eigen ritme en activiteiten. Hoe zal dat gaan als ik straks weer echt aan het werk ga en meerdere dagen achter elkaar moet werken? Krijg ik nog een mentale terugslag?
Ik maak geen problemen die er niet zijn, maar het houd me wel bezig.
De afgelopen maanden zijn heel gestructureerd geweest met alle behandelingen en nu moet ik zelf weer stuctuur en regelmaat in mijn leven gaan aanbrengen.
Ik treed vol goede moed mijn toekomst tegemoet, ik heb veel zin en met alle lieve mensen om mij heen kom ik vast weer waar ik zijn wil.
Afgelopen vrijdag heb ik een mijn oude oncoloog uit het AVL bezocht en besloten naar haar terug te gaan. Dus ik ga het weer proberen in het UMC Utrecht en wil daar mijn Herceptin periode afmaken (is nog tot eind november). Mijn eerste afspraak staat gepland voor midden mei en eigenlijk ben ik wel benieuwd hoe het gaat lopen. Ik heb in ieder geval een arts met wie ik goed kan opschieten en da's belangrijk.
Woensdag krijg ik een driedubbele dosis Herceptin in het AVL in verband met alle feestdagen en dat is dan ook mijn laatste gift in het AVL.
Nou, ik moet niet vergeten tissues mee te nemen want ik zal die lieverds van de dagbehandeling zeker missen. Echt, topmensen die positief hebben bijgedragen om mij door een moeilijke periode heen te helpen.
3 opmerkingen:
Tja hoe gaat je leven er uit zie? Niet te voorspellen. In ieder geval met ups en downs...
Ik voel me goed. Soms heel moe, maar dat wijt ik aan mijn eigen stommiteit (kan nooit op tijd mijn bed in kruipen).
Dipje vorige week gehad. Heel labiel en veel tranen. Ben wel blij dat ik gewoon weer werk. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan het hele gebeuren denk. Ik wilde dat het zo was, maar helaas. Nu ook weer gespannen. Half mei eerste mammo en echo.......
Was het maar vast voorbij.
Weer structuur in je leven aanbrengen is denk ik heel belangrijk rekening houdend met je energie level en dat is soms even uitproberen op welk niveau dat op dat moment ligt.
Twee stappen vooruit en af en toe donder je weer even terug, heb ik vorige week ook weer mogen ervaren.
Zolang je je maar blijft realiseren wat de oorzaak is en dat het niet raar is en mag komt het uiteindelijk denk ik wel goed.
Succes met je laatste bestralingen en laatste dosis Herceptin in het AVL, een laatste drukke week.
Car
De laatste loodjes! Yes!
Inderdaad, er zal een heleboel tijd zijn die je weer in moet vullen. Dat zal je ook wel lukken. Ik denk dat je niet teveel ineens moet willen doen.
Een reactie posten