Zo daar ben ik weer even.
Afgelopen vrijdag heeft de plastisch chirurg mijn prothese weer rechtgezet en de boel weer dicht gemaakt.
Eenmaal weer wakker en op de afdeling was Marc snel bij me en toen ik steeds beter mijn ogen open kon houden kon ik maar aan 1 ding denken: ik wil naar huis!
Maar ik viel steeds weer in slaap...
Rond een uurtje of half acht (Marc was er gelukkig nog) wist ik het zeker, ik ga naar huis.
De rit naar huis was zwaar en zeer vermoeiend, mijn ogen vielen steeds dicht, maar ik was zo blij thuis te zijn.
En nu breng ik al dagen door op de bank.
En vooral de nachten zijn zwaar; pijn en ongemak. Maar het is maar tijdelijk dus hopelijk wordt het de komende dagen steeds beter.
Mijn ribben doen enorm zeer en ook de drain is behoorlijk gevoelig.
Echt slapen zit er dus niet in maar als ik bedenk dat ik eigenlijk voor morgen op het programma stond ben ik blij dat het achter de rug is.
To be continued.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten