Ik heb een redelijk vol programma: huishouden, 32 uur per week werken (nog 2 uur per week erbij en dan werk ik weer volledig), 3 x per week sporten, fysiotherapie, gezellige afspraken met vrienden, boodschapjes enz.
En eigenlijk ben ik best een beetje moe af en toe...
Verrassend? Nee!
Lastig? Ja!
Teleurstellend? Ja!
Oplossing? Geen idee!
Okay, ik ben bij de huisarts geweest en laat aankomende week even bloed prikken om wat standaard zaken even te checken.
Ik ben bij de ARBO arts geweest om te praten over mijn werk en afspraken te maken maar dat verliep voor mij vrij teleurstellend. Ik had het idee dat zij mij niet begreep en ze bleef maar hammeren om Werk en Balans te gaan volgen. Dat is een programma dat op mijn werk gevolgd kan worden om weer aan het werk te komen en hierbij krijg je begeleiding van een psycholoog en bedrijfsmaatschappelijk werkster.
Hier zit ik dus totaal niet op de wachten; ik zou mijn agenda graag wat leger willen zien en niet nog meer afspraken...
Zij bleef maar aandringen, waardoor ik met de hakken in het zand ging en drukker ging doen waardoor zij nog meer ging aandringen enz.
Ik 'moet' praten over wat mij 'overkomen' is terwijl ik juist het gevoel heb dat het in mijn hoofd lekker rustig is en dat ik dat goed op een rijtje heb. Het is mijn lijf dat even niet mee wil zoals ik graag zou willen.
Ik hoopte praktisch meedenken over hoe ik mijn werk beter in zou kunnen richten (dienstrooster, dichterbij werk parkeren, misschien tips voor op de werkvloer?).
Grenzen, wat is dat nou precies en waarom blijf ik ze overschrijden? Maar ja, ik kan niet 2 uur voor het eindigen van mijn dienst zeggen dat ik naar huis ga omdat ik moe ben.
Ik ben wel blij dat ik mijn grens voel maar ik moet nog een manier vinden om ze te hanteren/respecteren.
En moet ik ze ook niet af en toe overschrijden om sterker te worden? Of juist niet?
Het is allemaal niet dramatisch, hoor. Als ik een nachtje geslapen heb ben ik de vermoeidheid ook weer kwijt.
Ik zou alleen graag willen dat mijn energie wat gelijkmatiger was; zonder de dippen.
Voor het weekend zat ik in de nachtdienst met een collega en hadden wij het hierover en zij wees mij erop dat voor ik ziek werd ik ook weleens moe was. Is er echt zoveel verschil met voor de borstkanker?
Ik weet het niet, misschien ben ik me er wel meer bewust van?
Vermoeidheid na kanker is natuurlijk een 'big issue' waardoor ik me er extra van bewust ben.
En misschien voel ik de vermoeidheid ook wel even iets meer omdat de marathon gelopen is; toen ik 2,5 jaar geleden ziek werd, lag er een flink traject voor mij; operaties, chemo, Herceptin, bestralen, herstel-operaties. En nu is dat klaar. Heerlijk! Ik kan ook niet zeggen dat ik in een gat val want ik heb meer dan genoeg te doen.
Maar het is wel klaar, einddoel succesvol bereikt! En ik kan me eerlijk gezegd ook voorstellen dat dit even met wat extra vermoeidheid gepaard gaat.
Al met al, best wat redenen om moe te zijn en nu nog de balans zien te vinden.
Klinkt simpel, maar vind ik moeilijk....
Maar ik ga het wel proberen.
Over grenzen gesproken, ben er afgelopen weekend weer snoeihard overheen gewalst en betaal nu de prijs.
Zaterdag uit de nachtdienst gekomen en bizar slecht geslapen. Zaterdagavond had ik een feestje van een collega en dat was gezellig! Helemaal leuk, lekker (veel) dansen, kletsen, hapje, drankje....
Zaterdag op zondagnacht; hoge koorts, overal spierpijn en ellendig.
Zondag een dagje op de bank doorgebracht slapend onder een dekentje.
En vandaag? Nog beetje koorts maar wel beter dan gisteren.
Griepje, voedselvergiftiging, vermoeidheid? Wie zal het zeggen, maar ik had het feestje zaterdag niet willen missen!
1 opmerking:
Het lijkt me wel moeilijk ja, wat zijn er restverschijnselen en wat is er gewoon moeheid dat iedereen wel eens heeft. Die balans vinden is lastig, en nee, zomaar naar huis gaan van je werk als je moe bent zal niet gaan. Zou ik ook wel willen :)
Een reactie posten