Bij collega bloggers heb ik er ook al over gelezen en in de voorgaande jaren heb ik er ook al over geschreven maar het is weer oktober 'borstkankermaand'.
De maand waarin er veel aandacht is voor borstkanker maar de maand waarin ik weer bijzonder vaak gecomplimenteerd word over hoe sterk en positief ik ben en dat ik dankzij mijn 'vechtersmentaliteit' (what ever that may be!) de kanker overwonnen (????) heb.
Dus....
Inmiddels heb ik weer de nodige mensen vertelt dat je kanker ten eerste niet overwint en al helemaal niet met 'vechten' en positief blijven.
Sterker nog, ik vind het een ernstige belediging voor mensen die wel overleden aan aan kanker; hebben zij niet zij niet 'gevochten'? Hebben zij hun hoofd laten hangen?
In mijn beleving overkomt kanker je, dan laat je je behandelen en daarna is het spannend en afwachten of de behandeling aanslaat en de kanker verdwijnt en wegblijft! Voor mij is het niets meer en niets minder dan dat.
Je krijgt geen kanker van doemdenken of stress en de kanker verdwijnt ook niet bij positief in het leven staan.
En wat ik ook al eerder geschreven heb; de borstkankermaand geeft me een dubbel gevoel. De vele aandacht voor de ziekte genereerd veel geld wat ten goede komt aan onderzoeken en behandelingen waar ook ik van geprofiteerd heb.
Maar ergens is er ook een gevoel van schaamte; er zijn zoveel aandoeningen waar veel minder aandacht voor is en die mensen verdienen natuurlijk dezelfde inzet en financiële middelen om voor hun ziekte tot behandelingen danwel genezing te komen.
Dat blijf ik lastig vinden, hoor.
Maar waar ik me dan ook weer aan erger is het feit dat mensen het als 'geluk' bestempelen dat ik borstkanker heb gehad. Want het krijgen van borstkanker (op jonge leeftijd, in mijn geval) kan ik met veel woorden bestempelen maar waar geluk is daar zeker niet eentje van is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten